Gmina Mszana położona jest w południowo-zachodniej części województwa śląskiego. Leży w kotlinie Raciborsko-Oświęcimskiej w południowo-wschodniej części Płaskowyżu Rybnickiego. Obejmuje obszar o powierzchni 31,32 km2, liczy 7306 mieszkańców (stan na 31.12.2011 r). Obszar gminy obejmuje dolinę rzeki Szotkówki oraz doliny jej prawobrzeżnych dopływów (potoków Kościelnik, Kolejówka i Mszanka). Gmina położona jest na średniej wysokości 255 m n.p.m. Dogodne warunki klimatyczne oraz położenie w rejonie Bramy Morawskiej stanowiącej naturalny korytarz miały znaczenie w historii rozwoju osadnictwa w tym rejonie. Generalnie można stwierdzić, że gmina Mszana plasuje się w grupie gmin małych (średnia powierzchnia gminy wiejskiej w województwie śląskim to 56,10 km2).
Gmina Mszana jest gminą wiejską, obejmuje 3 sołectwa: Mszanę, Połomię i Gogołowę. Pod względem administracyjnym jest częścią powiatu wodzisławskiego, będąc jego najbardziej na wschód wysuniętą gminą. Od północy graniczy z gminami Marklowice i Świerklany, od wschodu z miastem Jastrzębie-Zdrój, od południowego-zachodu z gminą Godów i od zachodu z miastem Wodzisław Śląski. Mszana znajduje się niedaleko drogowego przejścia granicznego z Czechami w Chałupkach, Gołkowicach i Marklowicach. Miastami stanowiącymi węzłowe ośrodki w aglomeracji są: Rybnik, Wodzisław Śl. i Jastrzębie-Zdrój oraz Żory i Czerwionka-Leszczyny. Usytuowanie Gminy Mszana w bliskości towarowych i pasażerskich sieci transportowych, jak: istniejąca sieć dróg ekspresowych, autostrada A1 oraz planowana Droga Główna Południowa, daje gminie korzystną pozycję strategiczną.
Pierwsze wzmianki o Mszanie w tekstach źródłowych pochodzą z 1305 roku. Wtedy to Mszana pojawiła się jako wieś założona na prawie niemieckim. Najazd tatarski z roku 1241 szczególnie dotkliwie zniszczył tereny księstwa opolsko-raciborskiego, w skład którego wchodziła ziemia wodzisławska. Tatarzy osiedlili się na tej ziemi i przyjęli chrześcijaństwo. Ród Tatarczyków zamieszkujących tereny gminy oraz jej okolic zda się poświadczać trafność legendy tak dalece, że w okresie międzywojennym przeprowadzone badania antropologiczne potwierdziły ich tatarski rodowód. Podtrzymując wielowiekową tradycję przodków część mieszkańców nadal hoduje konie.
Nowe wsie mogły powstawać wówczas albo w pobliżu już istniejących wsi albo po wykarczowaniu lasu. Tak też było prawdopodobnie w przypadku Mszany, która powstała "jako całkiem nowa na wyrębisku leśnym nad potokiem". Przypuszcza się również, że wraz z nową wsią powstał kościół. Wskazuje na to jego centralne umieszczenie. Można więc przyjąć, że Mszana została założona pod koniec XIII w. Ziemia wodzisławska, a więc również Mszana pozostawała wtenczas we władaniu książąt opolsko-raciborskich. Wobec tego na spustoszonych terenach rozpoczęła się intensywna akcja osadnicza pod auspicjami księcia Włodzisława, a potem jego następcy Przemysława Raciborskiego. Historyczne dzieje Mszany są trudne do odtworzenia nie tylko ze względu na ubogi zasób źródeł historycznych i niekompletność materiału historycznego. Przyczyniły się do tego niewątpliwie dzieje historii, czyli lata wielu wojen i powstań, które przetoczyły się przez Górny Śląsk. Przyczyn należy upatrywać także w tym, iż w roku 1649 spaliła się plebania, a pożar strawił wszelkie piśmienne akta parafii. Zaś w 1945 roku w wyniku wkroczenia wojsk sowieckich do Mszany, zaginęły wszelkie rękopiśmienne źródła z archiwum parafialnego. W Kronice Parafialnej znajdują się odpisy najstarszych wyciągów powizytacyjnych parafii z lat 1652, 1679, 1688.
Wg kroniki F. Henkego (z 1864r.) każda ze wsi wchodzących w skład dzisiejszej Gminy Mszana miała własną pieczęć gminną:
Mszana była jedną z najładniejszych, a nawet najlepiej gospodarczo rozwiniętych wsi ówczesnego powiatu rybnickiego. W 1855 r. Mszana liczyła łącznie 757 mieszkańców. Zabudowa wsi Mszana, Połomia i Gogołowa rozciągała się głównie wzdłuż układu dróg prowadzonych wzdłuż dolin potoków. Zabudowę stanowiły budynki gospodarstw chłopskich, siedlaków i półsiedlaków. Ponadto w Mszanie, Połomi i Gogołowej zlokalizowane były folwarki. Folwarki lokalizowane były na obszarach oddalonych od zabudowań wsi, często na wzgórzach o korzystnej ekspozycji. Do dziś zachowały się budynki XIX-wiecznych folwarków dworskich w Gogołowej oraz w Połomi.